''Have you ever felt so alone and nothing makes sense? Well that's how I feel right now...I feel like I'm facing everything myself, with nothing but tears and a fake smile...''
I WILL TRY MY BEST. Assalamualaikum. sebelum apa pon. kena bagi salam dulu. hurm, apa yang sy nak kongsi harini? em, apa yg sy rasa? apa yang anda semua rasa? apa yang anda alami? jom kita cube. kita cuba selami. okay? hee (:
sebenarnya perkara yang nak dikongsi tak sehebat, tak dapat tanding pun penulis2 terkenal, xdapat tanding pun kesedihan dalam novel Ombak Rindu, yg berkongsi tentang keperitan yang ditanggung Izzah, x jugak sehebat Andai Itu Takdirnya yang berkisah ketabahan Aleya dalam menempuh hidupnya. tapi x salah rasanya kalau harini sy pun nak menulis jugak. tentang kesedihan jugak. perasaan yang pasti semua orang alami. tapi siapa saya? sentiasa nak gembira, rasanya tu bukan kebiasaan kita sebagai manusia. yg sy pasti sedih dan gembira kita itu, itulah kisah hidup kita sebenarnya.
I didn’t want to admit it. It was easier to lie.
Hide the hurt and emptiness to smile instead of cry.
nukilan ni saya petik dari sebuah blog yg dibaca, blog umimaudah. wajib baca tau lelaki dan perempuan. please, ini amat bermakna bagi sesiapa yg membaca, terutama Wanita (:
Ujar lelaki, wanita itu lemah.
Ujar wanita, mereka adalah lembut.
Antara lemah dan lembut, besar perbezaannya. Namun Ada yang tidak rela mengakuinya, telah ditakdirkan, kerana lembut , wanita tidak gemar perbalahan, kecuali jika terpaksa, Lalu wanita pun diam. Diam seolah-olah menerima...Dalam diam, wanita gigih melaksanakan kewajipan. Dalam diam ,wanita terus terusan bekerja. Di pejabat sebagai kerani...di rumah sebagai suri. Dari sebelum tercalit garis putih di subuh hari, hingga jarum jam tegak bertindih jari. Lelaki yang mengaku kuat , celik mata sarapan sudah terhidang. Apabila pulang dari pejabat...di kerusi malas longlai terlentang. Isteri dikatakan lemah...bergelut di dapur memasak. Suami yang mengaku gagah...bersantai di hadapan TV tidak bergerak. Selesai memasak wanita menguruskan anak-anak, menyapu sampah, mengemas rumah yang berselerak. Lelaki keletihan kerana memandu di jalan sesak, berehat,menonton TV sambil tergelak. Dalam diam wanita dianggap lemah...terus berlumba dengan masa memandikan anak, melipat pakaian dan membasuh baju. Kakitangan semua digerakkan dengan laju menyiram pohon-pohon bunga yang mulai layu. Sebelum solat Magrib untuk sujud. Menyembah yang Satu. Makanan dihidang selepas solat. Selesai kerja rumah,anak-anak diajar mengaji. Sedang suami tersandar semula seperti tadi. Sebagai isteri kesetiaan wanita sentiasa diuji. Dalam diam semua tugas rumah segera dibereskan.
Tak perlu mencari teman secantik BALQIS, Jika diri tak seindah SULAIMAN, Mengapa mengharap teman setampan YUSUF, Jika kasih tak setulus ZULAIKHA, Tak perlu diri menjadi seteguh IBRAHIM, Jika tak sekuat SARAH, Mengapa didamba teman hidup seistimewa KHADIJAH, Jika diri tak sesempurna RASULULLAH S.A.W, Tak guna Ada MATA kalau tak dapat MELIHAT, Tak guna Ada HATI kalau tak tahu MENILAI...
hebat kan wanita? yang sy akui, itulah kekuatan yang ada disebalik kelemahan kita. pendirian yg kita simpan disebalik kerdilan kita. hati sy tersentuh, sy suka baca nukilan di atas. entah, itu ke apa yg sy rasa? mungkin, kadang2 sy rasa itu yg sy alami. tapi sy xkisah, selagi sy kuat, sy mampu, sy sntiasa mencuba yang terbaik.
berbalik kepada perasaan ini, sy akui kita semua lemah. bangun jatuh kita walau mcm mana sekalipun, keluarga kita yang pertama. sokongan keluarga juga yang diperlukan. ibu mengalirkan airmata apabila melihat anaknya yang sudah mula pandai berjalan. ayah mengalirkan airmata melihat anaknya berlari untuk memberitahu keputusannya yang cemerlang. kakak mengalirkan airmata melihat adiknya menyanyikan lagu kgemaran mereka di kaca tv. abang mengalirkan airmata apabila adik mengucapkan kata tahniah sewaktu majlis perkahwinannya. keluarga, bahagia sungguh kita yang lengkap berkeluarga.
alkisah yang sebenar, sy xtau nak tulis apa. tapi yang sy tau, sy sedih. sbb tu mula merepek bagai menulis pasal wanita, keluarga dan bagai. padahal entah apa la yang sy nak cerita ni. sy pun xtau. dah xdapat menulis, kepala mula pening. apapun, sy nak cakap sy tgah sedih ni. # kejap lagi happy balik (:
sy rindu dekat budak ni. sy rindu kat dia.
sebab tu sy mula merepek
melalut entah smpai sy sndiri xtau apa yg cuba nak disampaikan.
huk2. kesian aih orang macam ni nohh, x keruan rupanya.
*abaikan entry kali ni. melalut tiba2. bye (:
0 018 sukakanya :):
Post a Comment